Icyjuicy backpacker: แบกเป้เที่ยวปักกิ่งหน้าหนาว แบบคูลๆ เดินเล่นถนนคนเดิน Amazing เปิบพิสดาร และพาเที่ยวสนามกีฬาโอลิมปิกยามค่ำคืน ปิดท้ายด้วยถนนสายแบรนด์เนม Beijing Olympic Stadium & Wang Fu Jing walking street

รถเมล์จอดส่งเราที่ท่ารถDeshengmen ใช้เวลาเดินทางขากลับสองชั่วโมงเพราะเจอปัญหารถติดภายชานเมืองปักกิ่ง ข้างๆกับท่ารถมีพิพิธภัณฑ์เหรียญโบราณของจีน แต่น่าเสียดายที่เรากลับมาไม่ทันเวลาพิพิธภัณฑ์ได้ปิดลงแล้ว แม้แต่หอกลอง หอระฆังเราก็เข้าไปเยี่ยมชมไม่ทัน ไม่งั้นจะได้ภาพสวยๆ ก่อนอาทิตย์ตกดินอีกวัน

พิพิธภัณฑ์เหรียญตราโบราณ

เขตกำแพงเก่ากับป้อมโบราณเป็นของคู่กันกับเมืองปักกิ่ง

เราเลยต้องเปลี่ยนแผนไปเดินเล่นถนนคนเดินย่านหูท่งแทน “หูท่ง” (Hutong) คือชุมชนบ้านเรือนโบราณที่ปลูกติดกัน เว้นช่องว่างระหว่างบ้านสองฟากเป็นแค่ตรอกเล็กๆ ให้คนพอเดินได้ เสน่ห์อีกอย่างของการท่องเที่ยวปักกิ่งก็คือการเดินเล่นย่านถนนคนเดินเก่าแก่นี่แหละ

เอาละเราเห็นศิลปินริมถนนแสดงว่าเข้าใกล้ย่านอาร์ตละ

ถ้าจำไม่ผิดป้อมนี้น่าจะเป็นหอกลองหอระฆังนะ

หนังซีรี่ส์ดังของจีน

ตอนเย็นๆ ผู้คนบนถนนสายนี้เริ่มแน่น

ร้านอาหารฮิปๆเปิดใหม่เต็มไปหมด

เราเลือกที่จะมาเดินที่ถนนคนเดินหนานหลัวกู่เซียง (Nanluoguxiang) ถนนสายนี้มีความยาว 800 เมตร เริ่มจากถนนใหญ่ไปจนจรดทะเลสาบเคี่ยนไห่ (Qianhai) ถึงจะเป็นถนนคนเดินโบราณในย่านโบราณก็จริงอยู่ แต่บรรยากาศแต่ละร้านล้วนตกแต่งแบบชิคๆเก๋ๆ เป็นคาเฟ่และร้านกาแฟ เป็นร้านอาหารแนวตะวันตกสมัยใหม่ บางร้านก็ขายของทำมือแนวอาร์ตๆ ใครชอบเดินชิลดูของแนวนี้ไม่ควรพลาด การเดินทางใช้ MTR สายสีเขียว ไปลงที่สถานี Nanluoguxiang

ฝันของคนหนุ่มสาวที่นี่คือการเปิดร้านกาแฟในย่านฮิปๆ

บางร้านขายทั้งชาและเบเกอรี่ด้วย

ถนนคนเดินหนานหลัวกู่เซียง (Nanluoguxiang)

ถนนสายนี้เต็มไปด้วยวัยรุ่นและคนวัยทำงานมาเดินกันตอนเย็นๆ

ยกกล้องถ่ายแล้วหยุดเดินค่อนข้างยาก คนแน่นจนไหลไปตามกัน

เดินจนสุดถนนก็จะเจอกับคลองขนาดใหญ่

ร้านอาหารดีๆ ราคาแพงๆก็มีบนถนนเส้นนี้

จะเห็นว่าคนเดินล้นออกมายังทะเลสาบเลย

มื้อรองท้องง่ายๆ ก๋วยเตี๋ยวยำแห้งแบบเย็น คล้ายหมี่เย็นทรงเครื่องของญี่ปุ่น

จบจากการเดินเล่นเดินชิลแล้ว โปรแกรมต่อไปเราจะเดินจริงจังท้าลมหนาวยามค่ำคืนบ้าง การท่องเที่ยวปักกิ่งไม่ได้มีแต่โบราณสถานให้ชมกันนะสถานที่สร้างขึ้นใหม่ๆคูลๆก็มี คืนนี้เราจะพาไปเดินชมสนามกีฬารังนก หรือสนามกีฬาโอลิมปิก 2008 (Beijing Olympic Stadium) ที่ประเทศจีนเป็นเจ้าภาพจัดการแข่งขันกีฬาโอลิมปิกประจำปี 2008 นั่นเอง การเดินทางไปนั้นไม่ยากเลย แค่ขึ้นรถไฟใต้ดินสายสีเขียว Line8 ไปโผล่ที่สถานี Olympic Sports Center แล้วเดินข้ามถนนมาก็จะเห็นว่ามีผู้คนมากมายเดินมุ่งหน้ามาที่จุดนี้กัน

อิ่มแล้วก็ลงสถานีใต้ดินเลยจ้า เดินไม่ไกลจากถนนคนเดิน

สถานี Shichahai จะตั้งอยู่ติดกับทะเลสาบด้านบนครับ

เมื่อข้ามถนนขึ้นมาจะเจอทางเดินที่เป็นลานกว้างมากๆ

สนามกีฬารังนกแต่ดูไม่รกตาเป็นรังนกนะจ๊ะ

พวกเขาเดินมาทำอะไรกันเหรอ เขาก็มาเดินเที่ยวเล่นเดินชมความสวยงามยามค่ำคืนที่สนามกีฬาได้ประดับไฟตกแต่งสวยงามตัดกับท้องฟ้าสีดำยามค่ำคืนโดยที่ไม่ต้องเสียค่าใช้จ่ายใดๆ ก็เก็บวิวสวยๆได้ สำหรับสนามกีฬารังนก (Bird Nest Stadium) นั้นจุผู้คนได้ถึง 91000 คน ออกแบบโดยสถาปนิกชาวสวิส ใช้หลักการที่โล่งโปร่งสบายในการออกแบบเพื่อให้เข้ากับฤดูร้อนของปักกิ่งซึ่งร้อนมากๆ และคงความอบอุ่นในฤดูหนาว ด้วยการประสานถักทอโครงสร้างคล้ายรังนก และคงความเป็นจีนไว้ด้วยการใช้สีแดง ถ้าจะเข้าชมข้างในต้องจ่ายค่าตั๋ว 50 หยวน เวลาเปิด 9.30-17.30 น.

มุมด้านหน้าของสนามกีฬารังนก

อันนี้มุมด้านข้างครับ

มุมนี้มีของขายตอนกลางวันตกแต่งแบบดิบๆ

ลานสเก๊ตที่นี่เข้าเล่นฟรี ขอแค่เตรียมรองเท้ามาแว้น

ลานสเก๊ตกลางแจ้งมีให้บริการเฉพาะฤดูหนาวเท่านั้น

ตึก IBM ออกแบบทันสมัย

ดูดีๆ โครงสร้างบันไดมาบรรจบกันตามโครงสร้างรังนกเลย

นอกจากสนามกีฬารังนกแล้วที่นี่ยังมีสนามกีฬาทางน้ำที่มีการออกแบบโดดเด่น มีชื่อเรียกว่า สนามกีฬาฟองน้ำ (National Aquatic Center) (Bubble Stadium) ภายนอกออกแบบคล้ายกับติดฟองสบู่มา ซึ่งโครงสร้างทำมาจากเทฟลอน ช่วยสะท้อนแสงแดดในหน้าร้อนและเก็บพลังงานแสงอาทิตย์มาใช้ในหน้าหนาว ภายในอาคารจึงเย็นสบายตลอดทั้งปี และถ้าได้มาเดินถ่ายรูปยามค่ำคืนก็สวยงดงามไม่แพ้สนามกีฬารังนกเลย

ยามที่ฟองสบู่เปลี่ยนสีดูงดงามยิ่งนัก

สนามกีฬาฟองน้ำสวยงามยามค่ำคืน

ใครจะไปคิดล่ะว่าโครงสร้างหลักของผิวด้านนอกทำมาจากเทฟลอน

แผงแท่งนี้ไฟก็เปลี่ยนสีได้เช่นกัน

ฉากกั้นสีแดงมีไว้ต้อนรับวันปีใหม่จีนที่ผ่านมา

พระจันทร์เต็มดวงเคียงข้างสนามกีฬารังนก

เดินออกไปอีกนิดจะเจอสิ่งก่อสร้างคล้ายเจดีย์เป็นโครงสูง มีชื่อรียกว่า หอคอยหลิงลอง (Ling Long Pagoda) ออกแบบมาคล้ายเจดีย์บวกกับแท่งแก้วปริซึม มีความสูง 7 ชั้น เป็นเสาส่งสัญญาณวิทยุ กลางคืนเปิดไฟไล่สีสวยงาม บริเวณชั้นตรงกลางเปิดเป็นภัตตาคารหรูให้บริการอีกด้วย ถ้าไม่ทานอาหารก็มีบริการขึ้นไปชมวิวเมืองปักกิ่งชั้นบนสุดได้ เท่านั้นยังไม่พอยังมีหอคบเพลิงโอลิมปิกสูงมากๆ อีก3หอ แต่เห็นระยะทางแล้วอยู่นอกเขตสนามกีฬาเราเดินไปไม่ไหวขอถ่ายรูปแล้วมองไกลๆดีกว่า

ศูนย์กีฬาทางน้ำตอนนี้เปลี่ยนฟองสบู่เป็นสีม่วง

เสาสูงนี่เปลี่ยนสีได้ทั้งหมด5สี ตามเวลาที่กำหนด มีร้านอาหารอยู่ข้างบน

หอคบเพลิงอยู่ไกลออกไปเปลี่ยนเล่นสีได้เช่นกัน

ตึกนี้เป็นห้างที่ตั้งอยู่ในเขตสนามกีฬาปักกิ่ง

เริ่มหิวอีกแล้วจุดมุ่งหมายต่อไปในการท่องปักกิ่งยามราตรีคือ การไปหาแหล่งช้อปปิ้งและย่านถนนคนเดินสายเปิบพิสดาร นั่นก็คือถนนหวังฟูจิง (Wang Fu Jing Street) เรานั่งรถใต้ดินกลับเข้ามาในเมืองจากสายสีเขียวแล้วมาต่อด้วยสายสีแดง โดยไปลงที่สถานี Wangfujing ความจริงแล้วถนนเส้นนี้อยู่ห่างจากจัตรัสเทียนอันเหมินไปทางทิศตะวันออกแค่สองบล็อกเอง ถ้าคุณตั้งต้นเดินจากจัตุรัสเทียนอันเหมินก็สามารถทำได้นะครับ

แม้แต่สถานีใต้ดินยังมีศิลปะสวยๆให้ชมเลย

จุดต่อรถใต้ดินสังเกตไม่ยาก จะต่อสายไหนให้ดูเลขและสีเอา

มาถึงแล้วสถานีหวังฟูจิง เดินขึ้นมาจะเจอห้างเลย

ถนนหวังฟูจิง เป็นหนึ่งในแสงสียามราตรีกรุงปักกิ่ง

ถนนหวังฟูจิง มีอายุเก่าแก่มากกว่า 700 ปี ในสมัยราชวงศ์หมิงมีชาวต่างชาติเข้ามาอาศัยอยู่และเปิดร้านค้าย่านนี้เป็นจำนวนมาก ปัจจุบันได้กลายเป็นถนนสายช้อปปิ้งขนาดใหญ่คลาคล่ำไปด้วยผู้คนและร้านค้าแบรนด์เนมจากต่างประเทศผุดขึ้นทั้งสาย แน่นอนสนนราคาต่อชิ้นแพงกว่าบ้านเรามากจึงไม่ต้องแปลกใจว่าทำไมคนจีนถึงนิยมเดินทางมาช้อปปิ้งในบ้านเรา

เหล่าอาม่ารำพัดศิลปะจีน กลางย่านแบรนด์เนมหรู

อายุเป็นเพียงแค่ตัวเลขจริงๆ ทำไปด้วยใจรักในการแสดง

คู่หนุ่มสาวจีนสวีทกันหลายคู่ก่อนถึงวันวาเลนไทน์

ห้างหรูกับการออกแบบเป็นลอนคลื่น

ถนนหวังฟูจิงโปรยด้วยดอกกุหลาบก่อนถึงเทศกาลวาเลนไทน์

เต็มไปด้วยร้านค้าแบรนด์เนมตลอดทั้งสาย

แม้ถ่ายมุมกว้างก็ยังสวยงาม

ห้างใหญ่ Wang Fu Jing Mall

ใครเป็นมุสลิมที่นี่มีอาหารจีนแบบมุสลิมให้ได้ลิ้มรสด้วย

นาฬิกาแบรนด์ Hi End สัญชาติจีนแท้ๆ

เดินจนหิวน้ำแว่บมาสั่งชานมไข่มุกกินที่นี่

ของไม่แพงก็มีขายนะครับบนถนนสายนี้ แถมเซลด้วย

สามทุ่มแล้วได้เวลาไปเดินหาของกินกันต่อ

แต่ในความทันสมัยของถนนหวังฟูจิงก็ยังแอบซ่อนตรอกเล็กๆ ที่ขายอาหารแบบสตรีทฟู้ดส์ ราคาไม่แพงรวมไปถึงอาหารเปิบพิสดาร พวกปลาดาว ม้าน้ำ แม่งป่อง ตะขาบ งู ฯลฯ กรรมวิธีทำคือเอาสัตว์ตัวเป็นๆที่ยังไม่ตายเสียบไม้รอแล้วเอาลงทอดในกระทะน้ำมันท่วมให้กรอบแล้วจุ่มลงในน้ำจิ้มหมาล่าเผ็ดๆชาลิ้นที่คนไทยกำลังนิยมกินนั่นแหละ ใครทานไม่ได้ก็ยังมีพวกของกินเล่นอื่นๆ เช่น ไข่ปลาหมึก เต้าหู้ทอด เกาลัด มันเผา ขนมจากจีนมากมาย ทั้งขนมเกลียวทอด ขนมหม่าฮัว ขนมโบ ล้วนทำมาจากแป้งแล้วลงไปทอดในกระทะร้อนทั้งนั้นเลย ถ้าใครไม่ชอบทานที่นี่ยังมีขนมจำพวกของฝากให้ซื้อกลับไปบ้านอีกต่างหาก