เรามาถึงที่สนามบินหลวงพระบางยามเย็น
และได้ติดต่อให้รถของโรงแรมมารับที่สนามบิน
ตั้งความหวังไว้ว่าจะได้ไปเดินเล่นชมตลาดกลางคืนตั้งแต่วันแรกแล้วฝันของเราสองแม่ลูกก็ได้พังทลายลง
มื่อทางตุ้ยโฮมสเตย์ (Toui Homestay) ได้แจ้งเราระหว่างทางไปที่พักว่า ทางเราต้องขออภัยด้วยเนื่องจากที่พักของเราเต็ม
ขออนุญาตพาท่านไปพักที่บ้านอีกหลังหนึ่งที่อยู่อีกฝั่งของลำน้ำคานแทน
แสงแดดยามเย็นในฤดูหนาวเป็นแสงสุดท้ายพอดี
ที่พักของเราเป็นบ้านทาสีเขียวเขาให้ทั้งหลังสองชั้น
ชื่อที่พักเฮือนสีเขียว ทาสีเขียวทั้งหลังจริงๆ
บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้เหมาะกับคนที่มากันเป็นครอบครัวและเช่ารถขับ
คราวนี้เราชักไม่สนุกด้วย
นอกจากจะได้ที่พักนอกเมืองแล้วแถมบริเวณรอบข้างยังไม่มีอะไรกินอีกด้วย
แม่เราก็เดินไม่ค่อยไหว เลยสั่งว่าพรุ่งนี้เช้ารีบย้ายเราออกไปสู่โรงแรมหลักให้ไวที่สุดก็แล้วกัน
ห้องรับแขกของบ้านมีขนาดใหญ่สะดวกสบาย
ห้องนอนอยู่ชั้นสองเดินขึ้นบันไดไป
เย็นนี้เราขอแนะนำร้านอาหารเย็นสบาย (Dyen Sabai Restaurant) เป็นร้านขายเมนู
ซิ้นดาด หลายคนคงงงว่าซิ้นดาดคืออะไร ซิ้นคือเนื้อ ซิ้นดาด
คือหมูกระทะเนื้อกระทะนั่นเอง ที่จริงแล้วเมนูชิ้นดาดเป็นอาหารที่ขึ้นชื่อมากๆ
ในประเทศลาว โดยจะมีทั้งแบบตามสั่งและบุฟเฟ่ต์รับประทานแกล้มกับเบยลาว (Beer
Lao) หรือเบียร์ลาวนี่อร่อยเหาะไปเลย
มาถึงแล้วร้านอาหารเย็นสบาย
ที่นี่เน้นขายเบียร์ลาวไว้กินแกล้มกับอาหาร มันน่าลองจริงๆ
ถ้ามาถึงไวก่อนทุ่มนึงที่นี่เขามี Happy Hour ค็อกเทลด้วยนะ
ร้านนี้คุณนายแม่นางฟินมากซัดหมดกะทะเลยทีเดียว
วัตถุดิบร้านนี้สดใช้ได้เลย สนนราคามื้อนี่ 170000 กีบ
ใครเอาจักรยานมาจอดหน้าร้านได้มีคนดูให้
ตรงข้ามกับร้านอาหารก็จะมีร้านขายของทำมือเก๋ๆ
สิ่งที่ควรทำเมื่อมาเที่ยวหลวงพระบางก็คือ
การขี่จักรยานเที่ยวชมเมืองครับ ถ้าที่พักที่ไหนมีจักรยานให้เช่าในราคาไม่แพง
ไม่ควรเกิน 5 ดอลล่าร์ต่อวัน หรือบางที่พักมีให้บริการฟรี รีบจัดไปอย่าให้เสีย
เพราะเมืองหลวงพระบางรถราไม่เยอะ ปั่นได้สบายๆ บางแห่งไม่ค่อยมีรถรับจ้างให้บริการ
หรือจะปั่นไปชมเมืองตอนกลางคืนก็ได้ เพราะสถานที่เที่ยวในเมืองหลวงพระบางสามารถขี่จักรยานไปเที่ยวได้เองทั้งหมด
พร้อมออกแว้นแล้วจ้า
จักรยานของที่พักเป็นจักรยานแม่บ้าน มีให้บริการฟรี
การขี่จักรยานเที่ยวหลวงพระบาง เราต้องเคารพกฏจราจรกันด้วยนะ
ขี่จักรยานตอนกลางคืนไม่อันตราย ตามถนนยังมีคนเดินเยอะอยู่
ขี่รถเข้ามาในเมือง ผู้คนและร้านค้ายังคึกคักอยู่
เห็นไหม ใครๆก็ใช้จักรยานกันที่นี่
นี่ไงเราเจอแล้วนะ รถซีตรองในตำนานที่ทุกคนต้องมาถ่าย
รถตุ๊กๆคอยรับคนจากตลาดมืดก็ยังมีให้บริการจนดึก
เราขี่มาจนถึงถนนสักกะรินแล้ว
ที่นี่มีตลาดมืดหรือ Night Market ที่เราจะพาชมอย่างเต็มอิ่มในตอนหลัง
เห็นแผงน้ำผลไม้ปั่นแล้วน่ากินให้ชื่นใจจัง
ที่พักของเราคือจุดกากบาท วันนี้เราขี่รถมาได้ไกลพอสมควร
เครื่องเงินชาวเขาที่รอบหน้าเราจะมาดูใหม่
อีกสิ่งหนึ่งที่ควรทำอย่างยิ่งคือ การตื่นเช้ามาใส่บาตรข้าวเหนียวและดูวิถีชีวิตผู้คนครับ
นอกเมืองหลวงพระบางนั้น เขาใช้ชีวิตกันแบบเรียบง่าย
เราตื่นเช้ามาคว้ากล้องคู่ใจสวมรองเท้าคู่เก่งออกไปดูผู้คนที่นี่
มีชาวบ้านเตรียมข้าวเหนียวและกับข้าวเตรียมใส่บาตรพระ ถนนที่เราไปไม่ใช่ถนนหน้าวัดแสนที่มีการใส่บาตรกันแบบเนืองแน่นและดูเป็นเชิงพาณิชย์ไปหมด
แต่ถนนที่เราไปเดินนั้น ตั้งอยู่บนอีกฝั่งของสายน้ำคานเท่านั้นเอง ที่นี่เราจะได้เห็นชาวบ้านที่อยู่อาศัยกันแถวนั้นจริงๆ
ตื่นเช้ามารอใส่บาตร เป็นวิถีชาวบ้านที่นี่ที่ปฏิบัติสืบต่อมาช้านานแล้ว
นอกเมืองพระจะออกบิณฑบาตรสายกว่าในเมือง
ถนนเส้นนี้ไม่ใช่แหล่งท่องเที่ยว เดี๋ยวมาดูกันว่าท่านจะรับอาหารจากไหน
ยิ่งสายทั้งพระและเณรยิ่งมาเยอะขึ้น
ชาวบ้านที่มารอใส่บาตรจะนุ่งซิ่นแต่งกายมิดชิด
ถนนเส้นนี้จะมีแต่ชาวบ้านพื้นถิ่นเท่านั้น
แม่หญิงที่นี่นุ่งซิ่นพร้อมผ้าเบี่ยง หลังจากใส่บาตรเสร็จแล้ว
เราปิดท้ายด้วยการแวะเดินบนสะพานไม้ไผ่ (Bamboo Bridge) ในยามเช้า สำหรับที่สะพานไม้ไผ่ข้ามลำน้ำคานแห่งนี้เราแนะนำให้มาตอนเช้าจะได้แสงที่สวยงาม
พร้อมสัมผัสบรรยากาศธรรมชาติและสายน้ำอย่างเต็มที่ และตอนเช้าก่อน 8.00 น.
ก็ยังไม่มีคนมาเก็บค่าข้ามสะพาน 5000 กีบด้วย
ทางลงสะพานไม้ไผ่อยู่ติดกับร้านอาหารเย็นสบายที่เราแวะมาเมื่อคืนนั่นเอง
สะพานไม้ไผ่ยามเช้าถ่ายไปเหอะ ไม่มีคนหรอก
อุปกรณ์จับปลาแบบเรียบง่ายริมฝั่งแม่น้ำคาน
สายน้ำคานที่หล่อเลี้ยงชีวิตชาวหลวงพระบางมานาน
ถ้าฝนตกเมื่อคืนหมอกจะลงหนากว่านี้ในตอนเช้า
จุดผ่านแดนที่เราต้องจ่าย5000 กีบ ค่าข้ามสะพาน
สิม (อุโบสถ) วัดเล็กๆ นอกเมืองหลวงพระบาง
ตอนหน้าเราสองคนแม่ลูกได้ย้ายที่พักเข้าไปในเมือง
พร้อมกับซื้อทัวร์รายวันเพื่อไปน้ำตกและหมู่บ้านหัตถกรรมนอกเมือง
งานนี้แม่ปลื้มได้ซื้อของไปฝากญาติพี่น้องกันสนุกเลย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น