Icyjuicy backpacker: บินเดี่ยวเที่ยวอินเดีย ตอนที่6 แบกเป้เที่ยวจัยปูร์ ชมพระราชวังซิตี้พาเลซและหอดูดาวจันตาร์มันตาร์ (City Palace & Jantar Mantar)

พระราชวังซิตี้พาเลซ (City Palace) สร้างขึ้นสำหรับลูกหลานของตระกูลมหาราชาสะหวายจัย ซิงห์ที่2 (Maharaja Sawai Jai Singh II) ซึ่งปัจจุบันยังคงพำนักอยู่ที่นี่บนอาคาร 7 ชั้น ค่าเข้าชมสถานที่สำหรับชาวต่างชาติราคา 300 รูปี รวมค่ากล้องถ่ายรูปแล้ว นอกจากนี้ยังมีบริการหูฟังไกด์ในราคา 80รูปีด้วย ทางเข้าสามารถเข้าได้สองทางคือ ทางเข้าจากประตูตริโปเลีย (Tripolia Gate) และ ประตูอุดัยโปล (Udai Pol) เราจะพาทุกท่านเข้าทางประตูอุดัยโปล ที่อยู่ตรงกันข้ามกับฮาวามาฮาลบาซ่าร์

ประตูชั้นนอก อุดัย โปล (Udai Pol) ทางเข้าพระราชวัง

ชมกันชัดๆ ว่าตรงกลางประตูมีองค์พระพิฆเนศรอยู่ด้วย

เมื่อเข้ามาแล้วจะเจอประตูชั้นในอีกชั้นที่มีภาพวาดมหาราชาสะหวายจัย ซิงห์ที่2

หน้าพระราชวังซิตี้พาเลซมีรถรับจ้างให้บริการตลอด

บริเวณจุดซื้อตั๋วเข้าชมภายใน ไม่มีส่วนลดพิเศษ

ป้ายบอกราคาเข้าชม และทหารนั่งเฝ้าประตู

เมื่อเข้าประตูไปได้แล้วจะพบกับโรงเก็บราชรถและร้านขายของที่ระลึกในเขตพระราชวัง เป็นพวกเสื้อผ้าและเครื่องประดับเงิน ด้านขวามือหากใครกระหายน้ำที่นี่มีคาเฟ่ (Palace Café) ให้บริการด้วย แต่ราคาค่อนข้างสูง ตอนกลางวันมีอาหารบุฟเฟ่ต์ให้บริการด้วย

ด้านขวามือเป็นร้านขายของที่ระลึกของพระราชวัง

เครื่องประดับเงินงานเลียนแบบของโบราณ ราคาแพงมาก

ร้านขายของเก่าก็มีให้เลือกชมที่นี่

โรงเก็บราชรถ

Palace Cafe

จุดแรกที่จะพาไปชมคือเหยือกเงินโบราณ (Silver Jar) สองใบ ที่ตั้งอยู่ในดิวันอิกัส (Diwan-i-khas) หรือศาลาว่าราชการ ภายในตกแต่งด้วยโคมไฟห้อยระย้าจากยุโรป และเหยือกเงินตั้งคู่ สูงประมาณ 160 ซม. จุน้ำได้ 900ลิตร ภาษาฮินดีเรียกเหยือกนี้ว่า Gangajali ซึ่งเคยใช้บรรจุน้ำศักดิ์สิทธิ์จากแม่น้ำคงคาเพื่อนำไปใช้ในพิธีราชาภิเษกของกษัตริย์เอ็ดเวิร์ดที่ 7 ในอังกฤษ

ภายในเขตพระราชวังยังคงทาสีแดง ตึกด้านหลังคือวังในปัจจุบัน

เหยือกเงินโบราณตั้งคู่กันตรงทางเข้า

ทหารยามที่นี่แต่งกายด้วยหมวกเทอร์บันแบบโบราณสมัยมหาราชา

ส่วนหางบัตรจากตั๋วเข้าชมสามารถนำไปเข้าชม พิพิธภัณฑ์เครื่องแต่งกาย (Textile Museum) ที่ตั้งอยู่ภายใน Mubarak Mahal (มูบารัค มาฮาล) เป็นพิพิธภัณฑ์ที่แสดงเครื่องแต่งกายของมหาราชาและมหารานีในยุคต่างๆ ภายในห้ามถ่ายรูป จึงไม่สามารถนำภาพเครื่องแต่งกายสวยๆมาอวดผู้อ่านได้

พิพิธภัณฑ์เครื่องแต่งกายของมหาราชาในยุคต่างๆ

ชมเครื่องแต่งกายเสร็จให้เดินย้อนกลับมาลอดซุ้มประตูที่มีทหารเฝ้ายามสวมหมวกเทอร์บัน (Turban) ลักษณะคล้ายผ้าโพกศีรษะของชาวซิกข์ซึ่งเป็นสไตล์การแต่งตัวของรัฐราชาสถาน เพื่อข้ามกลับมาชมห้องแสดงภาพวาดประวัติความเป็นมาของมหาราชาในยุคต่างๆในดิวันอิอัม (Diwan-i-am) ด้านในห้ามถ่ายรูปอีกตามเคย

ซุ้มประตูสุดแสนอลังการด้วยงานแกะสลักหินอ่อน

ประตูทองเหลือง

จุดสุดท้ายให้เดินลอดซุ้มเข้าไปด้านหลังสุดของพระราชวังจะเป็นส่วนของลานนกยูง (Peacock Courtyard) ซึ่งถือเป็นไฮไลต์ของพระราชวังแห่งนี้ เพราะนี่คือจุดที่สวยงามที่สุด มีชื่อเรียกเป็นภาษาฮินดีว่า Pitam Niwas Chawk อ่านออกเสียงว่า “ปิทาม นิวาส ชอว์ก” เป็นลานแสดงกลางแจ้งของเหล่านางรำ ลานนี้ล้อมรอบด้วยประตูสุดอลังการ 4 บาน ทุกบานล้วนมีภาพวาดแทนสัญลักษณ์ของ 4 ฤดู ดังนี้ ประตูบานที่สวยที่สุดคงหนีไม่พ้นประตูนกยูงที่เป็นประตูมิติเชื่อมระหว่างลานนกยูงกับโลกภายนอก ซึ่งประตูนกยูงเป็นตัวแทนของฤดูฝน ประตูดอกบัวแทนฤดูร้อน ประตูโค้งสีเขียวแทนฤดูใบไม้ผลิ ประตูดอกไม้สีม่วงแทนฤดูหนาว ซึ่งทั้งสี่ประตูนี้ชมได้จนไม่รู้เบื่อเลยทีเดียว

บริเวณลานนกยูง (Pitam Niwas Chawk)

ประตูนกยูงเป็นทางเข้าออกและประตูดอกบัวที่ปิดตาย

ประตูสีเขียวแทนฤดูใบไม้ผลิ และประตูสีม่วงแทนฤดูหนาว

ด้านบนสุดของประตูทุกแห่งจะมีรูปสลักองค์ทวยเทพประจำศาสนาฮินดู

ความงดงามและละเอียดอ่อนของภาพวาดและรูปสลักนูนต่ำ

ด้านหลังสุดของพระราชวังเป็นอาคารทาสีเหลืองสูง 7ชั้น มีชื่อว่า จันดรา มาฮาล (Chandra Mahal) เป็นเขตพระราชฐานส่วนตัวที่คนภายนอกเข้าไปเยี่ยมชมไม่ได้ เป็นที่พำนักของตระกูลมหาราชาสะหวายจัยซิงห์ที่2 ณ ที่แห่งนี้ เราได้เจอสาวไทยสองคนมาเที่ยวตามลำพังเลยได้เข้าไปทัก พวกเธอมากัน 11วัน และแบกเป้เที่ยวรัฐราชาสถานได้หลายเมือง เลยได้ให้เธอช่วยถ่ายรูปให้ก่อนที่จะเดินทางออกไปยังหอดูดาว จันตาร์มันตาร์ (Jantar Mantar)อันเป็นที่หมายต่อไป

พระราชฐานส่วนตัว จันดรามาฮาล (Chandra Mahal)

ประตูนกยูงจะเป็นประตูที่ผู้คนนิยมมาถ่ายรูปด้วยมากที่สุด

หอดูดาวจันตาร์มันตาร์ (Jantar Mantar) เพิ่งได้รับการประกาศยกย่องเป็นมรดกโลกเมื่อปีที่แล้วนี่เอง สร้างขึ้นมานับร้อยปีโดยมหาราชาสะหวายจัย ซิงห์ที่2 (Maharaja Sawai Jai Singh II) นั่นเอง เพราะท่านทรางพระปรีชาสามารถและสนพระทัยในด้านดาราศาสตร์ จึงทรงคิดค้นอุปกรณ์ต่างๆขึ้นมาด้วยพระองค์เอง หอดูดาวแห่งนี้ตั้งอยู่ตรงข้ามกับประตูออกของซิตี้พาเลซ ค่าเข้าชม 100 รูปี ไม่ยกเว้นสำหรับคนไทย เวลาเปิดทำการ 9.00-16.30น.

หอดูดาวจันตาร์มันตาร์อยู่ติดกับพระราชวังซิตี้พาเลซ

สองสาวคนไทยที่บังเอิญเจอกันก่อนที่จะเข้าไปชมด้านใน

สิ่งก่อสร้างภายในถือว่ายิ่งใหญ่และคุ้มค่าเหมาะกับการเยี่ยมชม ทั้งนาฬิกาแดดที่ใหญ่ที่สุดในโลก ปฎิทิณคำนวณดวงดาว ข้างขึ้นข้างแรม พระอาทิตย์ ที่สมัยโบราณใช้คำนวณวันเวลาที่เหมาะสมกับการออกรบ ส่วนอุปกรณ์อะไรเป็นอะไรนั้น เราไม่มีความรู้ด้านดาราศาสตร์ไม่สามารถแถลงไขข้อข้องใจได้ รอให้ท่านผู้รู้มาตอบท้ายบทความก็แล้วกัน เป็นอันว่าสิ่งที่สะดุดตาเราอีกแห่งคือ ตารางเทียบภาษาที่ใช้ในการเรียกดาวนพเคราะห์ที่เราหามานานแล้ว อยู่ที่นี่เอง จากจุดนี้ถ้าเราเงยหน้าขึ้นไปก็พอจะมองเห็นป้อมปราการใหญ่ๆที่ตั้งอยู่ใกล้เมือง มีชื่อว่าป้อมไทเกอร์ หรือป้อมนหาร์การ์ (Tiger Fort, Nahargarh Fort) แต่เราจะไม่เข้าป้อมนี้แต่จะไปป้อมที่ไกลกว่านี้ต่างหาก

นาฬิกาแดดแบบเล็ก

อันนี้เป็นแผนที่คำนวณการเดินทางของดวงดาว

ผสมผสานสื่อการเรียนการสอนด้านดาราศาสตร์กับสวนสวยได้อย่างลงตัว

อันนี้เป็นนาฬิกาแดดที่ใหญ่ที่สุดในอินเดีย

ตารางเทียบภาษาดาวนพเคราะห์

ถ่ายไปถ่ายมาอินเดียเริ่มมุงขอมีส่วนร่วมบ้าง

สองสาวชาวไทยชวนเราไปเที่ยวป้อมแอมแมร์ (Amber Fort) ที่อยู่ไกลออกจากตัวเมืองไป 11กิโลเมตร เลยชวนเราไปนั่งรถตุ๊กๆที่พวกเธอได้เหมามา แต่ปรากฏว่าสารถีปฏิเสธเสียงแข็งไม่รับคนเพิ่ม หากรับเพิ่มเป็นสามคน จะถูกตำรวจปรับเป็นเงิน 3000 รูปี เอากับเขาสิ ที่ผ่านมาเราเห็นกลุ่มฝรั่งนั่งอัดในรถตุ๊กๆเกินสามคนอีก เขายังไปได้เลย ช่างมันเถอะดวงมันจะได้เดินทางคนเดียวอยู่แล้วนี่ คงจะฝืนโชคชะตาไม่ได้

เด็กๆอินเดียชอบถ่ายรูปกันอยู่แล้ว

ด้านหลังเป็นป้อมนหากราห์ (Nahargrah Fort)

เมื่อซูมเข้าไปใกล้ๆ ป้อมนี้อยู่ห่างจากเมือง 5 กิโลเมตร

ขอมาชมแผนที่วงโคจรอีกครั้ง

แม้แต่สุขาก็ยังออกแบบมาให้กลมกลืนกับสวน

เราเดินออกมาที่ทริโปเลียบาซ่าร์ ผ่านประตูทางออกทริโปเลียสีเหลืองเด่น ตรงไปยังร้านอาหารมังสวิรัติที่ขึ้นชื่อใจกลางเมือง ชื่อ Steam Restaurant ไปสั่งข้าวหมกผัก มานั่งทานกับ Mango Lassi โยเกิร์ตมะม่วงปั่นเย็นชื่นใจ ทั้งหมดในราคา 120 รูปี สมราคาภัตตาคารแนะนำของ Lonely Planet