โดนพ่อค้าด่าไล่หลังพร้อมกับได้ข้าวของมาในราคาที่พึงพอใจมันช่างมีความสุขเสียนี่กระไร เราต้องรีบออกจากย่านร้านค้าแถวนั้นให้ไวที่สุดก่อนที่จะโดนวิถีประชา สหบาทานะครับ ไกด์ให้เวลาพวกเรา 1ชั่วโมงในการเดินช้อปปิ้ง แต่ไม่มีอะไรน่าสนใจอีกแล้ว เลยเดินเล่นชมเมืองพาราพัทริมทะเลสาบไปพลางๆก่อน ซึ่งก็ชวนให้น่าเมื่อยไม่น้อยก็เพราะว่าเมืองนี้เป็นเนินสูงๆต่ำๆ ทั้งเมืองน่ะสิ เดินลงก็สบายอยู่แต่ไม่อยากนึกถึงตอนเดินกลับขึ้นไปเลย เราเริ่มเห็นสถาปัตยกรรมแบบโทบานีส (Tobanese) ซึ่งจะมีลักษณะเป็นเรือนหลังคาทรงสูง บริเวณกลางหลังคาจะยุบตัวลงไป มีหน้าจั่วที่สูงมากและเด่นชัด บริเวณหน้าบันมีการแกะสลักฉลุลายอย่างวิจิตรงดงาม หากเป็นบ้านหรือศาลาก็มักจะมุงด้วยหญ้าหรือที่เรียกว่า บ้านแบบบาตัก (Batak House) ซึ่งหากข้ามฟากไปแล้วจะมีให้ชมเยอะมาก
ศาลาของท้องถิ่น สถาปัตยกรรมแบบ Tobanese
แม้แต่โรงแรมก็มีสถาปัตยกรรมแบบเดียวกัน แต่ใส่รายละเอียดเพิ่ม
เด็กน้อยในชุดเครื่องแบบนักเรียน
แม้แต่สถานที่ราชการยังคงเป็นบ้านสไตล์บาตักเลย
ได้เวลาตามนัดไกด์ได้เรียกพวกเราขึ้นรถเพื่อนั่งต่อไปยังท่าเรือเฟอรี่เพื่อที่จะข้ามไปยังเกาะซาโมซีร์ (Samosir Island
ตารางบอกอัตราค่าโดยสารของพาหนะแต่ละชนิด
เรือเฟอรี่ข้ามฟากที่ไม่ได้ใช้งาน
ตารางเวลาเดินเรือทั้งบนฝั่งและในเกาะ
ระหว่างที่นั่งรอเรือ พวกเราได้นั่งชมเด็กๆเล่นน้ำกันเพลิน พอหยิบกล้องขึ้นมาถ่ายเด็กเลยรู้ว่านี่คือนักท่องเที่ยว จากนั้นก็เริ่มเข้ามาขอตัง พอพวกเราไม่ให้และตอบกลับไปว่า Tidak เท่านั้น พวกเค้าก็ไม่มาอีกเลย สักพักเรือใหญ่ก็แล่นมาเทียบท่า พร้อมกับเปิดหน้าเรืออกแลเห็นรถบรรทุกสิบล้อทั้งนั้นเต็มลำเรือเลย คงจะขนสินค้าไปส่งบนเกาะแน่ๆ แล้วกลับมาที่นี่ เราต้องรอรถและคนออกมาให้หมดลำก่อนจึงจะขึ้นไปได้ ซึ่งการลงเรือของรถแต่ละคันจะต้องถอยหลังขึ้นเรือเท่านั้นนะครับ พอถอยเข้าไปแล้วก็ต้องจอดชิดในริมสุดไว้ก่อน เพราะบริเวณกลางลำเรือเค้าจะเว้นไว้ให้รถบรรทุกจอด และเมื่อจอดรถแล้ว คนจะอยู่ในรถก็ได้หรือจะเดินขึ้นไปบนเรือก็ได้ ซึ่งบนเรือจะมีอาหารและเครื่องดื่มให้บริการด้วยครับ
รถบรรทุกคันโตๆ จะต้องออกมาจากเรือก่อน
เรือเฟอรรี่เข้าเทียบท่า เด็กๆยังคงเล่นน้ำกันอยู่
ฝั่งเมืองพาราพัทเมื่อมองลงมาจากชั้นบนของเรือ
ถึงเวลาเรือออกแล้ว เด็กๆยังคงโดดน้ำเล่นข้างกราบเรืออย่างสนุกสนาน ยิ่งพอประตูปากเรือกำลังชักขึ้น เด็กๆต่างกรีดร้องและโดดแข่งกันว่าใครจะอยู่บนเรือจนวินาทีสุดท้ายก่อนที่เรือจะเคลื่อนออก หลังจากนั้นพวกเค้าก็โดดขึ้นฝั่งไปเห็นแล้วน่าเสียวไส้แทน พวกเรานั่งอยู่บริเวณที่นั่งชั้นบนของเรือได้สักพักก็จำต้องลงมาสูดอากาศบริสุทธิ์ข้างล่าง เนื่องจากในเรือคุณพี่อินโดทั้งชายและหญิงเล่นอัดบุหรี่กันทุกท่านอย่างไม่เกรงใจก็ไม่มีป้ายห้ามสูบบุหรี่นี่นา พวกเราลงมาถ่ายรูปกันบริเวณหัวเรือดีกว่า
ถ่ายรูปกันบริเวณหัวเรือ
ที่พักหรูๆ ริมทะเลสาบโทบา
ระหว่างทางเรือแล่นผ่านโรงแรมรีสอร์ตหรูริมทะเลสาบมากมาย ท้องฟ้าเริ่มกลายเป็นสีเทาดำน่ากลัว อีกไม่นานฝนคงตกหนักแน่ๆ ลมเริ่มพัดแรงขึ้น พวกเราต้องรีบวิ่งกลับขึ้นไปยังห้องพักผู้โดยสารชั้นบนของเรือตามเดิม ฝนตกหนักจนแทบจะเป็นพายุพัดแรงมากจนเรือโคลง นี่พวกเราต้องเอาชีวิตมาทิ้งที่ทะเลสาบแห่งนี้หรือ จนฝนเริ่มซานั่นแหละไกด์เลยเรียกให้พวกเรากลับไปนั่งในรถด้วยว่าเรือใกล้เทียบท่าแล้ว การเดินทางใช้เวลาราว40นาที ด้านนอกของฝั่ง Tomok มืดสนิท ความมืดโรยตัวมาแล้วกอปรกับฝนยังคงตกอยู่ พอเทียบท่ารถที่อยู่ช่องกลางสุดของเรือจะได้ออกก่อน ส่วนรถที่อยู่ด้านริมสุด ซ้ายขวาจะได้ออกทีหลัง แต่รถทุกคันก็ขับออกจากเรือได้อย่างเป็นระเบียบเรียบร้อย
ถ่ายรูปกับคู่รักฮันนีมูนสุดทรหด ขี่มอเตอร์ไซต์มาจากเมดานมาถึงที่นี่
ไม่หวั่นแม้ฝนใกล้ตก ขอสวยไว้ก่อนค่ะ
รถใช้เวลาวิ่งจากท่าเรือ Tomok วิ่งไปตามไหล่เขาประมาณครึ่งชั่วโมง เรามองไม่เห็นข้างทางเพราะว่ามันมืดสนิท แล้วก็พาเขาเช็คอินที่โรงแรมคาโรลิน่า (Carolina Hotel) ประมาณทุ่มนึง ฝนยังคงตกพรำๆอยู่ เราเอากระเป๋าเข้าไปเก็บในห้องพัก ห้องพักค่อนข้างเก่าตกแต่งด้วยเฟอร์นิเจอร์หวายที่ออกแบบเมื่อประมาณ30ปีที่แล้ว เน้นเฟอร์นิเจอร์ไม้หวาย มีระเบียงชมวิวด้านนอก ห้องพักไม่มีแอร์ไม่มีพัดลมแต่อากาศก็เย็นเนื่องจากอยู่บนที่สูง อากาศย่อมเย็นตลอดปี
สภาพห้องพักของ Carolina Hotel
บริเวณระเบียงด้านนอกของห้องพักยังคงเน้นใช้เก้าอี้หวาย
ชั้นวางของกับพวกโต๊ะเก้าอี้นั่งเล่นทำมาจากหวายทั้งหมด
แผนที่ของเกาะซาโมซีร์บริเวณห้องอาหารโรงแรม
ของประดับตกแต่งบริเวณห้องอาหารของโรงแรม
ไกด์เชิญพวกเราให้ไปทานมื้อเย็นซึ่งรวมอยู่ในค่าทัวร์ เป็นอาหารของโรงแรมไม่เชิงบุฟเฟต์นะ แต่เป็นการเหมาจานเปลมาเลย พวกเรามีกันแค่7คน ทานยังไงก็ไม่หมด เราเลยชวนไกด์ทานด้วยแต่เค้าปฏิเสธไม่ทาน อาหารมื้อนั้นประกอบด้วยข้าวเปล่าโถโต ผัดผักรวมแบบโถแก้ว แกงจืดรวมมิตรผักใส่ไข่ ปลาผัดเปรี้ยวหวาน ผัดผักบุ้งใส่กุ้ง อาหารทุกอย่างจืดสนิททำให้นึกถึงอาหารพื้นเมืองเมื่อกลางวันรสชาติยังดีกว่ามาก ยิ่งตอนนั่งทานไม่หมด พอจะทานต่ออาหารก็ชืดหมดเสียแล้ว ตบท้ายด้วยผลไม้ซึ่งที่นี่เขาเสริ์ฟมะละกอสุกที่มีเครื่องเคียงเป็นมะนาวให้บีบลงไปที่เนื้อมะละกอ พวกเราลองทำตามแล้วชิม ปรากฏว่ารสชาติดีกว่ามะละกอจิ้มเกลือหรือจิ้มน้ำตาลเสียอีก ลมเย็นพัดมาเรื่อยๆจนเริ่มหนาว กลับเข้าห้องไปอาบน้ำก็พบว่าน้ำประปานั้นเย็นเยือกเลยเล่นเอาเราสะดุ้ง ที่นี่ไม่มีน้ำอุ่นให้บริการแขกนะครับ พรุ่งนี้ล้อหมุนเวลาแปดโมง ไกด์จะพาพวกเราไปชมหมู่บ้านบาตักกัน อีกทั้งทุกคนเหนื่อยล้ากับการที่นั่งรถมายาวนานกว่า 6ชั่วโมง แล้วค่อยพบกันตอนต่อไปนะครับ
ชามนี้เป็นแกงจืดถ้วยโตใส่ไข่ด้วย
ผัดผักรวมมิตรรสชาติจืดสนิท
แม้จะตักอาหารเวียนหลายรอบก็ยังทานกันไม่หมดอยู่ดี
แผนที่แสดงแหล่งท่องเที่ยวบนเกาะซาโมซีร์
ตอนต่อไปพาชมความงามของที่พัก Carolina
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น