คงไม่มีบทความใดที่เขียนถึงย่านมากาติซิตี้ เพราะคงไม่เน้นทัวร์ช้อปปิ้ง ด้วยเห็นว่าการมาท่องเที่ยวฟิลิปปินส์ไม่จำเป็นต้องเขียนเรื่องทานข้าวเดินห้างหรอก แต่เราก็จะเขียนเพื่อเผยแพร่ว่าในเมืองมะนิลาไม่ได้มีแต่ย่านเสื่อมโทรมแต่ย่านหรูหราระดับห้าดาวก็มีกับเค้าเหมือนกัน
รถเมล์ใช้เวลาวิ่งบนถนนยานร่วมชั่วโมงจนคล้อยบ่าย รถแล่นผ่านย่านธนาคารใหญ่ๆ ล้วนอารักขาด้วยยามอย่างหนาแน่น จุดนี้เราไม่เห็นคนแต่งตัวแย่ๆ หรือคนไร้บ้านมานอน คงเป็นจุดที่มีการจัดระเบียบสังคมล่ะมั้ง ย่านธุรกิจเต็มไปด้วย โรงแรมห้าดาวและห้างสรรพสินค้า ผู้โดยสารเริ่มทยอยลงจากรถจนจวนจะหมดคันก็ยังไปไม่ถึงเจ้าอายาล่าเซ็นเตอร์นี่เลย พอเราถามพนักงานเก็บเงินเค้าบอกใกล้ถึงแล้วอีกแค่สองป้าย พอรถถึงเท่านั้นแหละคนลงรถกันเกือบเกลี้ยงคันเลย มันคงใกล้จะสุดสายรถคันนี้แหละมั้ง เราลงจากรถหน้าห้างใหญ่ Rustan ความจริงย่านนี้บนถนนเส้นเดียวกันมีห้างอีกเยอะมากทั้งห้าง Rustan, Glorietta, Greenbelt, SM Mall, Shangkrila พอลงมาถึงหน้าห้างมีแต่คนแต่งตัวดีดีเดินกันทั่ว เสียงท้องร้องเตือนอีกครั้ง เราจะทานร้านไหนดีนะ ร้านอาหารอิตาเลียนถึงคนไม่เยอะแต่ก็น่าจะรอนาน ฝั่งตรงข้ามนี่สิร้านจอยลี่บี (Jolliebee) เจ้าผึ้งน้อยแบรนด์ฟาสต์ฟู้ดท้องถิ่นนั่นเอง อยากลองชิมสักครั้งว่าเหตุใดไยคนฟิลิปปินส์ถึงโปรดปรานเจ้าอาหารฟาสต์ฟู้ดแบรนด์นี้นัก เราเหลือบมองเมนูมีทั้งเซ็ทไก่ทอด สปาเก็ตตี้ ข้าวไก่ทอด มะกะโรนี เบอร์เกอร์ ฯลฯ เมนูน่าทานทั้งนั้นเลย เราสั่งเซ็ทสปาเก็ตตี้ เบอร์เกอร์ไก่ กับโค้กมากิน ราคาประมาณ 88เปโซ ไม่แพงหรอก เมื่อเทียบกับปริมาณที่มาเต็มจาน เราตั้งใจว่าจะกินแค่สปาเก็ตตี้แล้วจะเก็บเบอร์เกอร์ไว้กินกลางทาง แต่ความหิวไม่ปรานีใครทำให้เราต้องกินเบอร์เกอร์ชิ้นนั้นต่อเนื่องไปเลยจนหมดชุดใหญ่
ร้านอาหารอิตาเลี่ยนสุดหรูในห้าง Rustan's
Jollibee Fast Food ชื่อดังประจำท้องถิ่น
ห้างขายยาแบบแฟรนไชส์ประจำท้องถิ่น
ภายในห้างตอนบ่ายวันศุกร์คนกำลังดีไม่แน่นเกินไป
รถติดหน้าห้างดังย่านมากาติ
ดิสเพลย์สวยๆหน้าห้าง
พออิ่มแล้วเราก็เดินชมของสวยงามต่อ พบว่าสินค้าบางยี่ห้อบางแบรนด์ก็ไม่มีจำหน่ายในประเทศไทยแต่ที่นี่ดันมี เออมันน่าแปลกมากๆ โดยเฉพาะพวกข้าวของราคาแพงเนี่ย ไม่ได้มีแค่บูติกเดียวนะ แต่พอถัดไปอีกหัวถนนหนึ่งก็มีบูติกแบรนด์นี้อีก ราวกับว่าจะตั้งขึ้นเพื่อดักลูกค้าทุกทิศทาง เราไม่พลาดที่จะเข้าซุปเปอร์มาร์เก็ตเพื่อไปซื้อมะม่วงอบแห้งของฝากอันขึ้นชื่อนั่นเอง เราทดลองเลือกซื้อห่อเล็กๆมากินก่อนจะได้เลือกซื้อได้ถูกว่าจะซื้อยี่ห้อไหนกลับไปเป็นของฝากคนอื่นดี เราซื้อมะม่วงอบแห้งจากซุปเปอร์ของห้าง SM Mall เพราะราคาขายต่ำสุดแล้ว แล้วเราก็หิ้วถุงช้อปปิ้งออกมาถ่ายรูปอาคารห้างแถวย่นนั้น เรียกว่า Ascott Makati ถ่ายไปได้สักพัก ยามสองคนก็เดินเข้ามาประกบท่าทางขึงขัง บอกว่าที่นี่ไม่ให้ถ่ายรูปนะครับ คุณมีใบอนุญาตมั้ย เราเลยบอกว่าไม่รู้ว่าห้ามถ่าย ไม่เป็นไร เดี๋ยวจะลบภาพห้างทั้งหมดในเมมโมรี่ พร้อมกับหยิบกล้องมาทำท่าจะลบ เค้าเลยบอกไม่เป็นไรแล้วถามต่อว่าเป็นนักศึกษาเหรอ เราก็เลยเออออตอบไปเลยว่าใช่ และกำลังฝึกวิชาถ่ายรูปอยู่ 555
จุดเรียกรถแท็กซี่ด้านหลังห้าง Glorietta
Glorietta ห้างสรรพสินค้าแหล่งรวมสินค้าแบรนด์เนมมากมาย
ตัวอย่างบูติกสุดหรูในห้างดังย่านมากาติ
คอนโดหรูๆย่านมากาติ
โรงแรมหรูย่านมากาติด้านขวามือ
Hard Rock Cafe ก็มีให้เห็นที่นี่
ด้านซ้ายมือคือโรงแรมแชงกรีล่า มากาติ
และแล้ววีรกรรมการเนียนได้อีกก็ต้องรีบเผ่นออกจากพื้นที่ไป ขากลับเราออกจากห้างประมาณห้าโมง คนเริ่มเลิกงานกันแล้ว ตามท้องถนนนี้แน่นเชียว แถมฝนก็ยังปรอยลงมาอีกอะไรกันนักหนานเนี่ย รถเจ้ากรรมก็ติดทันทีเลย สุดท้ายก็ต้องเดินไปสถานี MRT อันนี้จะเป็นคนละสายกับ LRT นะ สถานีนี้อยู่ติดห้างเลยชื่อว่าสถานี Ayala เดินทางอีกแค่2สถานีก็ถึงสถานี EDSA เจ้าเก่าแล้ว เมื่อเราก้าวขึ้นบนชานชาลาเท่านั้นแหละ แม่เจ้าคนแน่นมากๆ แน่นสุดๆ เพราะต้องต่อคิวซื้อตั๋วจากโต๊ะเจ้าหน้าที่เท่านั้น ทุกคนกอดกระเป๋าตัวเองเน่นเชียว ค่าโดยสารเดินทาง2สถานีราคาแค่10เปโซเอง รถมาจอดเทียบกว่า3คันเราถึงได้ไปคันที่สามรอนานเลย ดีนะที่รถไฟMRT นี่สภาพใหม่กว่าและแอร์เย็นกว่าLRT แต่รางรถไฟกลับวางอยู่ในระนาบเดียวกับพื้นผิวถนนเลย ไม่ยกระดับแฮะ เป็นรางโรยกรวดแบบโบราณ ปล่อยกระแสไฟฟ้าด้านบนหลังคา พอรถเลยย่านมากาติมาได้สักพักก็เจอย่านสลัมเต็มสองข้างทางรถไฟฟ้าเลย เป็นความแตกต่างที่ไม่น่าเชื่อว่าจะมีให้เห็นที่นี่
ยามเย็นรถราย่านมากาติเริ่มคับคั่งตอนต่อไปจะพาทุกท่านมาดูงานอดิเรกยามเย็นของชาวเมืองมะนิลากันครับ ว่าเค้าทำอะไรกัน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น